عادل عطایی کاریزی - دکتری معماری، دانشگاه تهران، تهران، ایران

هویت را میتوان تجلی فرهنگ در محیط دانست زیرا مکانها از انسان معنا میگیرند و انسان نیز مجموعه ای از باورها و اندیشه ها است که فرهنگ او را شکل میدهد و نمود و تجلی از فرهنگ انسان را در مکان و محیط میتوان مشاهده نمود که همان هویت اوست. زن به عنوان مادر فرهنگ که نقش زایش و رویش فرهنگ را به عهده دارد و فرهنگ را از نسلی به نسلی دیگر حمل میکند، طلایه دار انتقال فرهنگ و به تبع آن هویت است. در معماری نیز حریم، اندرونی، بیرونی، راهروهای ارتباطی، فاصله ها، همنشینی ها همه و همه در ارتباط با زن معنا مییابد. عوامل تزییناتی و عناصری چون قالی که دست ساخته و دست بافته زن ایرانی است و نقش و رنگ آنها متاثر از روحیه زن ایرانی در نقاط مختلف ایران است. روش تحقیق این مقاله کیفی است و با مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به بررسی مفهوم هویت و نقش زنان در معماری ایرانی میپردازد.

هویت، زنان، معماری ایرانی