رباب سیاسی نژاد - کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
اعظم داودی - استادیار گروه روان شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
مرضیه ویسی - کارشناسی ارشد، روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزآباد، ایران

امروزه جراحی های زیبایی یکی از شایع ترین اعمال جراحی هستند که متقاضیان آن در سطح جهان رو به افزایش می باشد. زنان در مقایسه با مردان نسبت به وضعیت زیبایی و ظاهری خود و آنچه به چشم می آید دقت بیشتری دارند، که همین امر حساسیت و توجه ایشان را بیش از پیش افزون می کند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل کننده شفقت خود در رابطه بین ویژگی های شخصیتی و کیفیت زندگی زنان متقاضی عمل جراحی زیبایی بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد که با استفاده از روش آماری رگرسیون سلسله مراتبی صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متقاضی جراحی زیبایی مراجعه کننده به کلینیک های زیبایی شهر بوشهر می باشد که از میان آنها تعداد ۱۸۰ نفر به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل، پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نئو (کاستا و مک کری، ۱۹۹۲)، پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۶)، پرسشنامه شفقت خود نف (۲۰۰۳) بود. نتایج نشان داد شفقت خود در رابطه بین ویژگی شخصیتی (باز بودن نسبت به تجربه و توافق پذیری) و کیفیت زندگی زنان متقاضی جراحی زیبایی نقش تعدیل کنندگی دارد همچنین نتایج حاکی از عدم نقش تعدیل کنندگی شفقت خود در سه بعد (روان نژندی، برونگرایی و وظیفه شناسی) از ابعاد ویژگی شخصیتی و کیفیت زندگی بود. بنابراین می توان با آموزش و ارتقاء شفقت خود قبل از انجام جراحی های زیبایی که تنها به منظور زیباتر شدن و بدون نقص زمینه ای قابل ملاحظه انجام میشوند، از بسیاری از این اعمال جراحی غیر ضروری جلوگیری نمود.

شفقت خود، کیفیت زندگی، ویژگی های شخصیتی