حمیده محمد زاده مرندی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه تبریز
فریده پرتوی - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند
هاله شیری زاده - کارشناسی ارشد حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند
مریم فتحی قره جه - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تسوج
حمیده عزیزی - کارشناسی ارشد ایران شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر

هدف از انجام این پژوهش بررسی اهمیت بازی در توسعه اجتماعی و حرکتی کودکان ابتدایی می باشد. بازی یکی از جنبه های اساسی دوران کودکی است که به طور قابل توجهی به رشد اجتماعی و حرکتی کودکان کمک می کند. این یک فعالیت طبیعی و خود به خودی است که کودکان برای لذت بردن، کاوش و یادگیری در آن شرکت می کنند. بازی به کودکان این امکان را می دهد که دنیای اطراف خود را درک کنند، مهارت های ضروری را توسعه دهند و با دیگران روابط برقرار کنندتعریف بازی می تواند چالش برانگیز باشد زیرا طیف وسیعی از فعالیت ها و رفتارها را در بر می گیرد. با این حال، بازی را می توان به عنوان یک فعالیت داوطلبانه و با انگیزه درونی توصیف کرد که لذت بخش، خودانگیخته و خودگردان است. بازی به قوانین یا انتظارات بیرونی محدود نمی شود و به کودکان اجازه می دهد ایده ها و علایق خود را کشف و آزمایش کنند. بازی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله بازی فیزیکی، بازی تخیلی، بازی اجتماعی و بازی سازنده. هر نوع بازی به جنبه های مختلف رشد کودکان از جمله مهارت های اجتماعی و حرکتی آنها کمک می کند. مهارت های حرکتی درشت برای رشد جسمانی کودکان اساسی است، زیرا پایه و اساس حرکات و فعالیت های پیچیده تر را فراهم می کند.

بازی، اجتماعی، حرکتی، ابتدایی