زهرا اسدی حاجیوند - فوق دیپلم تربیت بدنی
علی بریسم - لیسانس آموزش ابتدایی
مهدی خسروی فرد - لیسانس آموزش ابتدایی

یکی از اختلال های دوران کودکی، اضطراب و افسردگی ست که اگر به موقع، تشخیص داده شود، قابل درمان می باشد.ترس و تشویش، شیوع اضطراب در کودکان را پایه ریزی می کند و در صورتی که این ترس ها، بیمارگونه نباشد، به صورت طبیعی خود را نشان میدهد. خجالتی و گوشه گیر بودن، جزو شایعترین اضطراب های اجتماعی کودکان است که می تواند زندگی آنان را مختل کند. کودکان، ترس و اضطراب را از راه شرطی شدن فرامی گیرند. بروز ترس ها در کودکان، قابل پیشبینی نیست و در تمام سنین، یکسان نمی باشد.نقش خانواده به عنوان عاملی در ایجاد اختلال اضطراب کودکان، همیشه مورد توجه قرار گرفته است. انتقال اضطراب از پدر و مادر به کودک، بر اثر مشاهده و الگوسازی رفتارها صورت می گیرد.ارزیابی اضطراب در کودکان، از طریق مصاحبه و گزارش شخصی و درجه بندی نوع اضطراب و در نهایت تجویز دارو انجام می شود. به همین منظور باید دو مصاحبه ی جداگانه، یکی با کودک و دیگری با پدر و مادر صورت گیرد تا میزان آشفتگی هیجانی در بروز اضطراب، مشخص شود. کودکان می توانند برای مقابله با اضطراب و ناکامی، از روش های دفاعی مانند کناره گیری، انکارکردن، سرکوبی و فرافکنی استفاده کنند. کودک یاد گرفته همیشه از موقعیت ها و شرایط ناراحت کننده و محرک های آزاردهنده، کناره گیری کند تا در آرامش باشد. مکیدن انگشتان و شب ادراری، از علائم اضطراب است که حتی در سنین نوجوانی هم اتفاق میافتد. درواقع وقتی کودک نتواند راه هایی را برای مقابله با اضطراب بجوید، مجبور میشود به زمان خردسالی برگردد.

اضطراب، افسردگی، کودکان، الگوسازی، هیجانات، گوشه گیری، ناکامی، اختلالت