زهرا چابکینژاد - Islamic Azad University, Yazd Branch

مقدمه: از مهمترین عوامل ایجاد ناسازگاری زناشویی، مشکلات ارتباطی زوجین است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه غنی سازی رابطه زوجی بر افزایش سازگاری زناشویی زوجین دارای کودک بیش فعال مراجعه کننده به مرکز تحکیم بنیان خانواده شهر یزد، انجام شد.  روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. تعداد چهل نفر از زوجین مراجعه کننده به مرکز تحکیم بنیان خانواده در شهر یزد، که دارای کودک بیش فعال بودند و کمترین نمره سازگاری را از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر۱۹۷۶ کسب نمودند، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت هشت جلسه نود دقیقه ای به صورت هفتگی تحت آموزش گروهی قرار گرفتند. هر دو گروه، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر۱۹۷۶ در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند.  نتایج: یافته ها نشان داد که تفاوت دو گروه در متغیر رضایت۹۶/۱۰۱=Fو۰۱/۰>P و همبستگی۴۵/۷۳=Fو۰۱/۰>P معنی دار است؛ بنابراین با توجه به یافته های فوق، می توان نتیجه گرفت که برنامه بهبود رابطه بر افزایش رضایت و همبستگی زوجین اثر داشته است.  بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که، جلسات آموزش گروهی،  برنامه غنی سازی رابطه زوجی، به طور معناداری، باعث افزایش سازگاری زناشویی و ابعاد مولفه رضایت، همبستگی، توافق و ابراز محبت شده است.

Couples, Hyperactive Children, Marital Adjustment, Relationship Enrichment, Yazd, زوجین, کودک بیش فعال, سازگاری زناشویی, غنی سازی رابطه, یزد