اثرکودهای زیستی و محلول پاشی نانوسیلیکون بر فرآیند انتقال مجدد ماده خشک و عملکرد دانه گندم در شرایط قطع آبیاری
عنوان مقاله: اثرکودهای زیستی و محلول پاشی نانوسیلیکون بر فرآیند انتقال مجدد ماده خشک و عملکرد دانه گندم در شرایط قطع آبیاری
شناسه ملی مقاله: JR_ESCS-16-4_009
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_ESCS-16-4_009
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
فرناز احمدی نورالدین وند - دانشجوی دکترای فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه محقق اردبیلی
رئوف سیدشریفی - استاد، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه محقق اردبیلی
سید عطااله سیادت - استاد، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
راضیه خلیل زاده - دکترای فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه ارومیه
خلاصه مقاله:
فرناز احمدی نورالدین وند - دانشجوی دکترای فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه محقق اردبیلی
رئوف سیدشریفی - استاد، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه محقق اردبیلی
سید عطااله سیادت - استاد، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
راضیه خلیل زاده - دکترای فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه ارومیه
به منظور بررسی اثر کودهای زیستی و نانوسیلیکون بر فرآیند انتقال مجدد ماده خشک و عملکرد دانه گندم در شرایط قطع آبیاری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی ۹۸-۱۳۹۷ اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل سطوح آبیاری (آبیاری کامل به عنوان سطح شاهد، قطع آبیاری در ۵۰% مرحله سنبله دهی به عنوان محدودیت ملایم و قطع آبیاری در ۵۰% مرحله چکمه ای شدن به عنوان محدودیت شدید آبی بر اساس کد ۵۵ و ۴۳ مقیاس BBCH)، محلول پاشی نانوسیلیکون (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد، ۳۰ و ۶۰ میلی گرم در لیتر نانوسیلیکون) و کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد به عنوان شاهد، کاربرد قارچ مایکوریزا (Glomus mosseae)، کاربرد توام فلاوباکتریوم و سودوموناس، کاربرد توام مایکوریزا با باکتریها) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد توام مایکوریزا با باکتریها در شرایط آبیاری کامل سهم انتقال ماده خشک (۲۷.۳۳%) و سهم ذخایر ساقه (۱۷.۷۷%) در عملکرد دانه را کاهش، ولی میزان فتوسنتز جاری (۳۰۵.۱۰ گرم در مترمربع) و سهم فتوسنتز جاری در عملکرد دانه (۷۲.۶۶%) را افزایش داد. همچنین بیشترین عملکرد دانه (۴۵۹۳ کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (۳۸.۴%) از کاربرد توام کودهای زیستی و ۳۰ میلیگرم در لیتر نانوسیلیکون در شرایط آبیاری کامل به دست آمد. حداکثر شاخص سطح برگ، زیست توده کل و اجزای عملکرد با کاربرد توام کودهای زیستی و ۶۰ میلی گرم در لیتر نانوسیلیکون در شرایط آبیاری کامل به دست آمد. بر اساس نتایج این بررسی، به نظر می رسد محلول پاشی ۳۰ میلی گرم در لیتر نانوسیلیکون، کاربرد توام قارچ مایکوریزا و باکتریهای محرک رشد میتواند به عنوان یک فاکتور مدیریتی مناسب برای افزایش عملکرد دانه گندم در شرایط محدودیت آبی باشد.
کلمات کلیدی: توزیع مجدد, عملکرد اقتصادی, کودهای بیولوژیکی, محدودیت آبی, نانوتکنولوژی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1941394/