عباس کریمی - استاد دانشگاه تهران
طه عرب اسدی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه تهران
امیر غفاری - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه تهران

بی شک امروزه زندگی بدون خدمات سامانه های الکترونیکی دشوار است. از طرف دیگر، استفاده از این خدمات به ظاهر رایگان، به قیمت تن دادن به مفاد شروطی است که پیش از این از سوی گردانندگان این سامانه ها، با صرف وقت و هزینه بسیار و چه بسا مشورت با حقوق دانان، تدوین گردیده است؛ حال، چنانچه کاربران از مفاد تمامی این شروط آگاهی می یافتند، یا هرگز از این خدمات استفاده نمی کردند یا دست کم بی طیب خاطر و با اکراه اقدام به استفاده می نمودند. از همین روی، این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش اصلی است که بهترین شیوه مقابله با تحمیل این شروط چیست و چگونه می توان در عین بهره مندی از مزایای آن، معایب آن را به حداقل رسانید؟ به نظر می رسد استفاده از مجموعه ای از رویکردها به نحوی که هم مانع ایجاد این شروط گردد و هم در صورت ایجاد، راهکاری برای حذف آن با اقتصادی ترین طریق ممکن ارائه نماید، مطلوب ترین شیوه حمایت از حقوق کاربران به عنوان طرف ضعیف تر در برابر صاحبان این سامانه ها به عنوان طرف قدرتمند باشد. به همین جهت، در این اثر با بهره گیری از روش تطبیقی- تحلیلی و کتابخانه ای، در سه مبحث کلی، پس از بررسی نحوه انعقاد و مفاد این شروط، شیوه های مقابله با آنها نیز پی گرفته شده است.

انعقاد شروط استفاده, سامانه های الکترونیکی, شروط تحمیلی, شروط ناظر به استفاده از سامانه های الکترونیکی, مقابله با شروط تحمیلی استفاده