مریم کاویانی - هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی
هادی بابارحیمی - دانشگاه شهید بهشتی
مهتاب امیری - دانشگاه شهید بهشتی

هدف: هدف پژوهش مقایسه هویت و انگیزه ورزشی و رابطه بین آنها در ورزشکاران با و بدون سابقه آسیب دیدگی اسکلتی-عضلانی بود.روش ها: پژوهش کاربردی و علی-مقایسه ای بود. ۱۲۰ ورزشکار حرفه ای و نیمه حرفه ای رشته های مختلف ورزشی در این پژوهش شرکت داشتند. ۷۷ نفر از آن ها دارای سابقه آسیب دیدگی عضلانی-اسکلتی بودند. نمونه گیری به صورت دردسترس و هدفمند بود. از مقیاس انگیزه ورزشی اصلاح شده (SMS-II) پی لیتیر و همکاران (۲۰۱۳) و مقیاس هویت ورزشی (AIMS) بروئر و همکاران به منظور سنجش انگیزه و هویت ورزشی ورزشکاران استفاده شد. با آزمون تی مستقل داده ها تحلیل شدند.نتایج: هویت ورزشی به طور معناداری در گروه با سابقه آسیب دیدگی کمتر از گروه بدون سابقه آسیب بود اما در تفاوتی در انگیزه ورزشی بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: بنابراین توصیه می شود که در برنامه های توان بخشی روانی بعد از آسیب، تغیرات هویت ورزشی و انگیزه ورزشی به عنوان یک فاکتور موثر بر خودپنداره را مد نظر قرار داد.

تجربه آسیب, ورزشکار, خودپنداره, انگیزه, هویت