CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی اثر تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن های پریلیپین ۳ و ۵ بافت چربی احشایی موش های نر چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی

عنوان مقاله: بررسی اثر تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن های پریلیپین ۳ و ۵ بافت چربی احشایی موش های نر چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی
شناسه ملی مقاله: JR_JMUMS-34-231_006
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:

نفیسه صادقی - MSc in Exercise Physiology, Department of Exercise Physiology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
صالح رحمتی - Associate Professor, Department of Physical Education, Pardis Branch, Islamic Azad University, Pardis, Iran

خلاصه مقاله:
سابقه و هدف: تمرینات اینتروال شدید (HIIT) بر بیان ژن های تغییر یافته به واسطه چاقی و کبد چرب غیرالکلی تاثیر می گذارند. پریلیپین ها (PLINs) خانواده ای متشکل از پنج پروتئین هستند که بر سطح قطرات چربی در بافت های مختلف از جمله بافت چربی احشایی بیان می شوند و متابولیسم لیپید را تنظیم می کنند. پژوهش حاضر اثر یک برنامه هشت هفته ای HIIT بر بیان ژن های پریلیپین ۳ و ۵ در بافت چربی احشایی موش های نر چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی را مورد مطالعه قرار می دهد. مواد و روش ها: آزمودنی ها در این مطالعه تجربی، ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار تشکیل داده است. حیوانات به صورت تصادفی و مساوی به سه گروه با نام های کنترل، کبد چرب، و HIIT با کبد چرب تقسیم شدند. برای القای چاقی و کبد چرب از رژیم غذایی پرچرب استفاده شد. موش های صحرایی گروه کبدچرب به مدت ۱۰هفته تحت رژیم غذایی در دسترس پرچرب قرارگرفتند. پس از اتمام ۱۰هفته مصرف رژیم غذایی پرچرب برای اطمینان از القاء مداخله از شاخص لی (Lee's index = body weight [g]/body length [cm] ×۱۰۰) استفاده شد. برنامه HIIT به مدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه با استفاده از تردمیل مخصوص جوندگان و شیب صفر اجرا گردید. شدت تمرین با محاسبه حداکثر اکسیژن مصرفی تخمینی تعیین شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و پس از ده ساعت ناشتایی موش ها با ترکیب مناسب زایلزین و کتامین بیهوش شدند. نمونه بافت چربی احشایی در میکروتپوب های مخصوص با استفاده از نیتروژن مایع منجمد گردید و برای اندازه گیری بیان ژن به آزمایشگاه ارسال شد. از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری ۰/۰۵ P< جهت بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده گردید. یافته ها: آنالیز داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که بین گروه های مطالعه حاضر در مورد بیان ژن های ( PLIN۳ (F۲,۲۱ = ۴۷۱/۳۰ ، P= ۰/۰۰۱ و ( PLIN۵ (F۲,۲۱ = ۱۸۵/۶۰ ، P= ۰/۰۰۱، بافت چربی احشایی تفاوت معنی داری وجود دارد. استفاده از آزمون تعقیبی توکی بیانگر افزایش بیان ژن های(۰/۰۰۱ PLIN۳ (P= و (۰/۰۰۱  PLIN۵ (P= بافت چربی احشایی در گروه کبد چرب نسبت به گروه کنترل بود. کاهش معنی دار بیان ژن های مذکور در گروه HIIT با کبدچرب نسبت به گروه های کنترل و کبد چرب مشاهده شد (۰/۰۰۱=P). استنتاج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بیان ژن های PLIN۳ و PLIN۵ بافت چربی احشایی به واسطه القای کبد چرب افزایش پیدا کرد و برنامه HIIT باعث تعدیل این افزایش شد. کاهش بیان ژن های مذکور نسبت به گروه سالم اشاره به اثر مفید فعالیت بدنی در شرایط سلامت دارد و در مطالعه حاضر می تواند بیانگر این باشد که برنامه HIIT اثرات مفید بیش تری علاوه بر جبران خسارت بیماری داشته است. کاهش بیان ژن های PLIN۳ و PLIN۵ بافت چربی احشایی به عنوان مکانیسم هایی از اثرگذاری HIIT به عنوان راهی برای مقابله با اثرات مضر چاقی و کبد چرب مطرح هستند.

کلمات کلیدی:
Non-alcoholic steatohepatitis (NASH), Perilipin ۳ (PLIN۳), Perilipin ۵ (PLIN۵), High-intensity interval training, Non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD), استئاتوهپاتیت غیر الکلی (NASH), پریلیپین ۳ (PLIN۳), پریلیپین ۵ (PLIN۵), تمرین اینتروال شدید هوازی, کبد چرب غیرالکلی (NAFLD)

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1942360/