رقیه حسینی - کارشناس ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مر
حیدر صادقی - استاد دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تربیت معلم تهران

توانایی حفظ تعادل بدن، عاملی مهم و ضروری در انجام فعالیتهای روزمره واجرای فعالیتهای ورزشی می باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای دختران نوجوان با تاکید بر تیپ بدنی بود. 42 آزمودنی با میانگین سنی 13±0/9 سال، قد 153/61±7/99 سانتی متر و وزن 52/25 ±16/15 کیلوگرم، توسط آزمون هیث –کارتر، تیپ بدنیشان مشخص شد و سپس به سه گروه اکتومورفی(15 نفر)، مزومورفی(15 نفر) و اندومورفی(12نفر)تقسیم شدند. سپس تعادل ایستای آزمودنی ها با چشمان باز و بسته توسط آزمون رومبرگ و تعادل پویای آزمودنی ها بوسیله آزمون SEBT اندازه گیری شد. هر سه گروه تمرینات ثبات مرکزی را به مدت هشت هفته انجام دادند. بعد از اتمام تمرینات، پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری از روشهای آماری توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(t همبسته و آنالیز واریانس یک سویه) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری p ≤0/05 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بهبودی تعادل ایستا با چشمان باز و تعادل پویا، در پس آزمون، در هر سه گروه اکتومورفی، مزومورفی واندومورفی از لحاظ آماری معنی دار بود. در صورتیکه این مقدار در تعادل ایستا با چشمان بسته فقط در گروههای اکتومورفی و مزومورفی معنی دار بود. همچنین با توحه به نتایج آنالیز واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی مشاهده می شود که تمرین ثبات مرکزی باعث بهبودی بیشتر تعادل ایستا با چشمان بسته در گروه مزومورفی نسبت به گروه اندومورفی می شود. با توجه به نتایج تحقیق بهتر است از این تمرینات برای بهبود تعادل گروههای اکتومورفی و مزومورفی استفاده شود.

تمرین ثبات مرکزی، تعادل ایستا، تعادل پویا، اکتومورفی، اندومورفی، مزومورفی