ناصر رحیمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزش دانشکده تربیت بدنی و علوم ور
سید محمد مرندی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه ارومیه، دانشکده تربیت بدنی و علوم و
مهدی کارگرفرد - دانشیار فیزیولوژی ورزش، دانشکده ی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اص

هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 هفته ورزش در آب بر روی زمین، BMI، حداکثر اکسژن مصرفی، فشار خون سیستول، قند خون ناشتا و همچنین هموگلوبین گلیگوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع II می باشد. روش شناسی: در این تحقیق نیمه تجربی، از بین مردان 50 تا 60 سال مبتلا به دیابت نوع II شهرستان خمینی شهر، تعداد 20 نفر به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه تجربی(10 بیمار) و کنترل(10 بیمار) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته (3جلسه در هفته، هر جلسه 45 تا 60 دقیقه با شدت 80-60 درصد حداکثر ضربان قلب) تمرینات ورزشی ویژه در آب انجام دادند. در حالی که گروه کنترل هیچ فعالیت بدنی منظمی نداشتند. در این تحقیق متغیرهای مورد بررسی شامل وزن، BMI، حداکثر اکسیژن مصرفی، فشار خون سیستول، قندخون ناشتا و همچنین هموگلوبین گلیگوزیله قبل و بعد از دوره ی تمرینی اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق بیانگر تفاوت معناداری بین میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی، فشار خون سیستول، قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیگوزیله گروه تجربی و کنترل بود. در حالی که، این تفاوت در متغیرهای وزن و BMI گروه تجربی و کنترل معنادار نبود (p<0/05). بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که یک دوره ورزش در آب باعث بهبود معنادار میزان قند خون بیماران مبتلا به دیابت II می گردد.

دیابت نوع II، عوامل فیزیولوژیکی منتخب، ورزش در آب، قند خون