سجاد غلامی - کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران

یکی از ضروری ترین مراحل استفاده از بخش های بسیار مهم و زیربنایی در امر توسعه ، صنعت آب است. آلودگی آبها به فلزات سنگین به یکی از ضروری ترین مسائل زیست محیطی تبدیل شده است که یک تهدید بالقوه برای سلامت انسان نیز محسوب می شود برای حذف مواد جامد، معلق و کدورت از آب به طور عمده از فرایند های متداول تصفیه ی آب مانند انعقاد،لخته سازی، ته نشینی و فیلتراسیون استفاده می شود. امروزه روشهای نوینی مانند الکتروکواگولاسیون، اسمز معکوس و نانوفیلتراسیون در حذف کدورت نیزاستفاده می شود در مقیاس وسیع استفاده از روشهای متداول بر روشهای نوین از لحاظ هزینه و بهره برداری و نیاز به نیروی متخصص برتری دارد . اما در صنایع استفاده از روشهای نوین مناسب تر است. مکانیسم های اصلی در حذف فلزات سنگین از آب تشکیل کمپلکس با مواد آلاینده و در نهایت ته نشینی کردن آنها می باشد. در این مقاله روش انعقاد به طور ویژه مورد برسی قرار گرفته است. بر این اساس با مقایسه انعقاد کننده های پایه آلومینیومی، مواد انعقاد کننده پایه آهنی عملکرد بهتری در دامنه وسیع تری از pH و سطح ویژه بزرگتر در طی فرآیند تشکیل لخته دارند به طور کلی فرآیند انعقاد شیمیایی یک روش موثر برای کنترل آلاینده های فلزات سنگین است که میتوا ند به تنهایی یا همراه با دیگر روشهای تصفیه آب مور استفاده قرار گیرد. در فرآیند انعقاد، مواد شیمیایی که مواد منعقدکننده نامیده می شوند نقش مهمی در حذف فلزات سنگین ایفا میکنند.

تصفیه خانه آب، انعقاد و لخته سازی، فیلتراسیون، فلزات سنگین، آرسنیک