فرزانه سمائی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیضا، ایران
علیرضا نوروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت امور شهری، گروه مدیریت، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، ایران

امروزه با توسعه روز افزون شهرهای کوچک و بزرگ که فاقد فضاهای شهری مطلوب می باشند سازگاری این فضاها با ساکنان و نیازهای ایشان در کانون توجه کارشناسان قرار گرفته زیرا فضاهای شهری در برآورده ساختن نیازهای فردی و اجتماعی ساکنان شهر از جمله کودکان و نوجوانان نقش منحصر بفردی را ایفا می کند زیرا بخش مهمی از زمان و محیط روزمره ساکنان را به خود اختصاص می دهد و از آنجاکه کودکان قسمت عمده ای از جامعه ما را تشکیل می دهند تلاش برای ایجاد محیطی مناسب برای رشد کودک و شناخت نیازها و سرشت فطری او در دوران کودکی بسیار ضروری و لازم است چرا که کودکان عامل پیوند نسل های گذشته و آینده در هر جامعه هستند و همچنین انتقال سنت ها- فرهنگها، اعتقادات و باورها و پیشینه هر جامعه از طریق کودکان صورت می پذیرد و دوران کودکی بهترین زمینه و بهترین زمان برای تعالی شخصیتی تربیتی هر فردی به حساب می آید و از آنجا که این قشر آسیب پذیرترین قشر جامعه محسوب می شود و از طرفی مهمترین بخش جامعه هستند چون در ترسیم آینده و فردایی متعالی نقش بسزای را ایفا می کنند چرا که در فردایی نه چندان دور پا به عرصه فعالیت های اجتماعی گذاشته و امور اصلی جامعه را عهده دار می شوند بنابران نیاز به ایجاد و داشتن «شهر دوستدار کودک» بسیار لازم و ضروری می نماید. در این مطالعه سعی بر آن است در ابتدا ابعاد مختلف شهر از نظر تطابق با نیازهای کودکان بررسی و در نهایت به عنوان نمونه محله معالی آباد شیراز مورد بررسی قرار گیرد.

شهر، محله، کودک، شهر دوستدار کودک.