حنانه رحیمی حاجی بابا - کارشناسی الهیات

انسان از دیرباز تلاش کرده است با کلمات و واژه های مختلف ، حالات، هیجانات و غلیان های درونی خویش را ابراز دارد. به همین منظور، در هنگام کشمکش درونی از اصطلاحاتی چون دلهره، دلشوره و نگرانی استفاده کرده است که در زبان کنونی روان شناسی اضطراب نامیده می شود. اضطراب حالت هیجانی نامطلوبی است که معمولا با احساس دردناک و طولانی بیم و نگرانی همراه می باشد. سطح معینی از اضطراب نه فقط برای رویارویی با خطر، برنامه ریزی کردن، مطالعه کردن، هشیار بودن در هنگام امتحان، احتیاط در هنگام رانندگی و... ضروری است ؛ بلکه چنانچه ترس و اضطراب به صورت محدود باقی بماند، می تواند بسیار مفید و حتی لذت بخش هم باشد. با این حال، در ورای این سطح معین ، اضطراب نقش انطباقی خود را از دست می دهد و به صورت عامل و مسئول تخریب موقعیت ها یا ایجاد حرکات و رفتارهای غیر انطباقی در می آید و همواره باعث رنجی می گردد که به زحمت می توان آن را تحمل کرد. این حالت یک اضطراب بیمارگونه است . این نوع اضطراب است که استعدادها را تخریب می کند، مشکلاتی در تمرکز و حافظه به بار می آورد، باعث رفتارهای ناشیانه و ناپخته می شود. به خصوص چون این شخص به زعم خود سعی می کند از شرایطی که منجر به افزایش اضطراب در او می شود دوری کند، بیشتر گرفتار می شود.

اقدام پژوهی ، ترس ، اضطراب ، دانش آموزان