سهیلا نوری پور جهان آبادی - کارشناسی، علوم ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت جامآموزش و پرورش ناحیه تربت جام، استاد بهار یاقوتین

هدف از این پژوهش بررسی اهداف و ویژگی های روش تدریس کاوشگری در فرآیند یاددهی -یادگیری می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای - اسنادی بوده است . امروزه فعالیت در مدرسه و آموختن دانستنی ها، نگرش ها، مهارت ها خود بخش عظیمی از زندگی انسان شده، دیگر نمی توان با طرز تلقی گذشته به شاگرد و تربیت او نگریست . شناخت و بهره گیری از روش های فعال تدریس از مسایل مهم است . کاوشگری به عنوان فرایند یاددهی - یادگیری فرایندی پیچیده و چند جانبه است و گاه طیف وسیعی از فعالیت ها را در بر می گیرد. یادگیری به شیوه کاوشگری یک نوع یادگیری عمدی است که از طریق حل مسئله با نظارت معلم تحقق می یابد و در این روش معلم مواد را آماده می سازد تا دانش آموزان، خود به مطالعه و شکل گیری یادگیری شان بپردازند. یادگیری در مدرسه مستلزم توجه ، مشاهده، یادسپاری ، فهمیدن، تنظیم هدفها و مسئولیت پذیری دانش آموزان است . چنین فعالیت های شناختی بدون مشارکت و درگیری فعال یادگیرنده امکان پذیر نیست . روش کاوشگری علاوه بر اینکه روشی نوین در آموزش محسوب می شود بلکه دارای اثرات مثبتی در پرورش فکر و اندیشه به ویژه تفکر خلاق ، همیاری و همکاری ، بحث و تبادل نظر در کلاس می شود. روش تدریس کاوشگری شاگردان را به طور مستقیم به جریان تفکر علمی می کشاند و این امر به وسیله فشرده ساختن جریان معلمی در زمانی بسیار کوتاه صورت می پذیرد. برنامه های تدریس مدارس باید تاکید خود را بر روشهایی متمرکز سازند که دانش آموزان به جای آموختن ، قابلیت های چگونه آموختن را از طریق نظم فکری بیاموزند. زیرا در فرایند اندیشه منظم است که معرفت رشد می یابد و انسان احساس مفید بودن می کند.

روش تدریس ، کاوشگری ، الگوی تدریس ، کاوش، معلم