رضا نعمتی
اکبر زمانی ارهانی
فیاض صادقی

زیربنای توسعه هرکشوری از طریق آموزش وپرورش آن کشور نهاده می شود که ستونهای اصلی آن را باید در آموزشابتدایی جست وجو کرد. این اهمیت به اندازهای است که بی توجهی به آن، آثار زیانباری را در ابعاد مختلف بر پیکره پیشرفت و تعالی هر سرزمینی بر جای می گذارد. کودکی نخستین و مهم ترین دوره زندگی آدمی است . از آنجا که در این دوره ساختار شخصیتی و رفتاری انسان بنیان گذاشته می شود، دوران کودکی را دورانی سرنوشت ساز و مثبت دانسته اند.« اهمیت این دوران و آموزش ابتدایی در شکل گیری شخصیت ، تربیت پذیری و کسب علم به اندازهای است که پیامبراکرم صلی االله وعلیه وآله دراین باره فرموده اند: »حکایت کسی که در کودکی می آموزد، همانند نقش کندن بر سنگ است و حکایت کسی که در بزرگسالی می آموزد، همانند کسی است که بر آب می نویسد. تجربه های اولیه زندگی در خانواده سپری می شود و پس از آن پیش دبستانی و دبستان به عنوان یک فضای بیرونی موثر در تربیت کودکان نمود می یابد و باید تجارب زندگی در خانواده را یا اصلاح کند یا آنکه تقویت کند. در هرصورت این تجارب اولیه در مدرسه که تجارب اولیه یادگیری و تربیت شدن نیز خواهند بود، مبناهای اساسی تربیت را بنا می گذارند و چنانچه درست عمل نشود، بقیه مراحل زندگی نیز به آن سوی جهت می یابند و به طور کلی آینده هرکشوری را به این صورت رقم خواهد زد. بنابراین با توجه به انکه آموزش ابتدایی به سبب زیربنایی و پایه ای بودن، نقشی مبنایی در تعلیم و تربیت و به تبع آن در زندگی انسان برعهده دارد این پژوهش به دنبال بررسی اهمیت آموزش مقطع ابتدایی و اهمیت ان با توحه به تاکیدات سند تحول بنیادین می باشد.

آموزش و پرورش، سند تحول بنیادین ، آموزش ابتدایی .