محبوبه لوافیان نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
حسن سپاسی - استاد دانشگاه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
پریوش نوربخش - دانشیار دانشگاه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

هدف: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر دشواری تکلیف و دستور العمل کانون توجه بر اجرای تکلیف تعادلی است. روش شناسی: از میان دانش آموزان پایه سوم مقطع متوسط تعداد 60 دانش آموز دختر و 60 دانش آموز پسر به طور تصادفی هر کدام در دو گروه 30 نفری برای تکلیف آسان و تکلیف دشوار قرار گرفتند. در نهایت، در دو گروه ازمایش با دستور العمل توجه بیرونی، توجه درونی و یک گروه گواه به تعداد 10 نفر تصادفی جایگزین شدند. آزمودنی های دو گروه آسان و دشوار، اجرای تکلیف تعادل را با 6 کوشش 15 ثانیه ای اجرا کردند. برای اندازه گیری تعادل از دستگاه تعادل سنج دیجیتالی و برای اندازه گیری تکلیف آسان و دشوار از یک بالشتک بادی استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد که آزمودنیهای دختر در اجرای مهارت تعادل دشوار و آسان و در دستورالعمل کانون توجه (بیرونی، درونی) تفاوت معناداری p<0/05 نشان نداند. تعامل معناداری هم بین دشواری تکلیف و دستوالعمل کانون توجه بیرونی و درونی در اجرای تعادل دانش آموزان دختر مشاهده نشد. تحلیل واریانس عاملی در مورد آزمودنیهای پسر نتایج متفاوتی در مقایسه با دختران نشان داد. دانش آموزان پسر در گروههای تکلیف اسان و دشوار، مهارت تعادلی متفاوتی نشان دادند ولی در دستورالعمل کانون توجه بیرونی و درونی تفاوت معناداری بین اجراهای آنها مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش اگر انجام فعالیت نسبتا ساده باشد و از عهده حالت کنترل خودکار و غیر ارادی برآید، دیگر نمی توان انتظار کارایی در استفاده از کانون توجه بیرونی را داشت. همچنین سن در اثر بخشی نوع کانون توجه می تواند نقش داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می شود فرصتهای مناسب در اختیار دانش آموزان با توجه به جنسیت آنها در اجرای تواناییهای حرکتی قرار داده شود.

دشواری تکلیف، کانون توجه درونی، کانون توجه بیرونی، تعادل