زهرا دهقان اردکانی - کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، مربی، دانشگاه آزاد، سپیداناداره آموزش و پرورش شهرستان سپیدان، آموزشگاه دخترانه دانش

هدف از پژوهش حاضر، تبیین نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه عزت نفس با اضطراب اجتماعی در دانش آموزان بوده است . به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان سپیدان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که ۲۵۰ دانش آموز با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و پرسشنامه اضطراب اجتماعی (لاجرسکا، ۱۹۹۹)، خودکارآمدی (شرر و همکاران، ۱۹۸۲) و عزتنفس (روزنبرگ، ۱۹۶۵) را تکمیل کردند. دادهها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ماتریس همبستگی ، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل با استفاده از نرمافزار ۲۵SPSS- نشان داد که ۱. عزتنفس پیش بینی کننده منفی معناداری برای اضطراب اجتماعی بود ۲. خودکارآمدی پیش بینی کننده منفی معنادار اضطراب اجتماعی بود ۳. خودکارآمدی در رابطه بین عزتنفس و اضطراب اجتماعی نقش واسطه ای ایفاء می کند (۰۱/۰.(P< بنابراین ، چنین نتیجه گیری می شود که برای کاهش اضطراب اجتماعی دختران می توان با افزایش خودکارآمدی از طریق بهبود در احساس عزت نفس اقدام نمود.

اضطراب اجتماعی ، عزت نفس ، خودکارآمدی