عصمت صالحی ریزی - کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش برنامه ریزی درسی ، دانشگاه پیام نور اصفهان
احسان روبندیان - کارشناسی ارشد زیست شناسی – فیزیولوژی جانوری ، دانشگاه شهید چمران اهواز
میلاد فیاضی - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی – طراحی فرآیند ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول
عبدالرضا سیلاوی - کارشناسی ارشد الهیات و معارف اسلامی )علوم قرآن و حدیث( ، دانشگاه پیام نور سوسنگرد

انسان عمدتا (طبیعتا) اجتماعی آفریده شده است و زندگی او بدون همکاری و همیاری بی معنی است . از این رو بسیاری از مطالب را در جمع می آموزد. همیاری یکی از رویکردهای تدریس است که دانش آموزان را درگیر خود آموزی و مسئولیت پذیری و تلاش و کوشش می کند. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی ، به بررسی تاثیر روش همیاری بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخته است . یافته ها نشان داد در روش تدریس همیاری، دانش آموزان در قالب گروه های کوچک فرصت می یابند که از طریق صحبت کردن، کارکردن با دانش آموز دیگر، توضیح دادن، ارزیابی کردن و ارزیابی شدن امکان بیشتری برای برقراری ارتباط با همکلاسهای خود را پیدا کنند .در نتیجه دانش آموزانی که از طریق آموزش فعال به یادگیری می پردازند نه تنها بهتر یاد می گیرند بلکه از تجربه یادگیری خود لذت بیشتری هم می برند و به پیشرفت تحصیلی دست می یابند .

روش تدریس همیاری ، یادگیری ، آموزش ، دانش آموزان