میرویس حسام - دانشجوی رشته مدیریت کارشناسی ارشد، دانشگاه بیرجند
رحمت اله ابراهیمی - دانشجوی رشته مدیریت کارشناسی ارشد، دانشگاه بیرجند
هادی پورشافعی - استاد دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی و دانشیار دانشگاه دولتی بیرجند

هدف از این پژوهش بررسی آموزش مهارتهای زندگی بر روشهای فرزندپروری، در میان والدین است . طرح پژوهش مروری بوده و با توجه به جستجوی سایت ها، مقالات، کتب و فصلنامه تهیه گردیده است . در دودهه اخیر، رابطه بین شیوههای فرزندپروری و کارکرد فرزندپروی و کارکرد خانواده توسط پژوهشگران بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است . در پژوهش حاضر شیوههای فرزندپروری مهارتهای فرزندپروری، سبک ها و اصول فرزندپروری مورد مطالعه قرار گرفت . این مقاله به بررسی اثرات ابعاد مختلف فرزندپروری بر رشد و توسعه کودکان می پردازد. این اثرات شامل شکل دهی به شخصیت ، اعتماد به نفس ، هوش، استعدادها و مهارتهای اجتماعی کودکان است . مقاله بر این باور است که فرزندپروری منجر به ارتقاء توانایی های فردی و اجتماعی ، توسعه مهارتهای ارتباطی و حل مسئله ، تقویت خودکنترلی و تنظیم هیجان، افزایش توانایی های تصمیم گیری و مدیریت زمان، و توسعه اخلاقی و ارزشهای قوی می شود. به طور کلی ، مقاله به نتایج مثبت فرزندپروری پرداخته و بر جلب توجه به این نکته تاکید دارد که فرزندپروری سالم و موثر می تواند به رشد و توسعه سالم فیزیکی و روانی کودکان، افزایش مهارتها و استعدادها، تقویت روابط خانوادگی و اجتماعی ، افزایش اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی، و تاثیر مثبت بر عملکرد تحصیلی و حرکت به سمت یک زندگی موفق و شادانه منجر شود. و همچنین می تواند روابط خانوادگی و اجتماعی را تقویت کرده و به تاسیس یک زندگی موفق کمک کند. نتیجه گیری: با توجه به نکات مهم این مقاله می توان بیان داشت که فرزندپروری یک اصل مهم اجتماعی بوده و فرزندپروری نادرست سبب اتفاقات ناگواری در جامعه خواهد شد، تا جایی که فرزندپروری را مقدم بر فرزند آوری شمردند.

فرزندپروری، اصول، مهارتها، سبک مقتدرانه ، سبک سهل گیرانه و سبک مستبدانه