میلاد داوری - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، گروه شهرسازی، موسسه آموزش عالی علامه دهخدا، قزوین، ایران
عارفه کرمی پور - استادیار، گروه شهرسازی، موسسه آموزش عالی علامه دهخدا، قزوین، ایران

حس تعلق به مکان یکی از مباحث مهم در برنامه ریزی شهری است، به گونه ای که حس تعلق بالای شهروندان به محله و شهر خود از جهات گوناگون برای توسعه و پیشرفت شهرها سودمند است. از طرفی افراد به برقراری رابطه اجتماعی نیاز ذاتی دارند به همین دلیل دنبال موقعیت هایی می گردند تا بتوانند رابطه اجتماعی را تجربه کنند، بنابراین خیابان های شهری می تواند زمینه های چنین روابطی را در عرصه های شهری در اختیار شهروندان قرار دهند. در این پژوهش هدف اصلی دستیابی به یک طرح مناسب با توجه به زمینه دلبستگی در خیابان دانشکده شهر کرج است. با توجه به نیازهای اساسی این خیابان که کاربری های مهم و متفاوتی در آن موجود است، میتوان با در نظر گرفتن ویژگیهای محیطی و نیازهای افراد به طرحی مناسب دست یافت. طبق مرور مبانی نظری عوامل موثر بر حس دلبستگی را می توان به شش دسته کالبدی، فعالیتی، زیست محیطی، ادراکی، اجتماعی و فردی تقسیم بندی کرد. در این پژوهش با مطالعه اسنادی به بررسی پیوند انسان و مکان و حس دلبستگی پرداخته و تعاریف، سطوح و ابعاد دلبستگی در جهت های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. براساس تحلیل نتایج پرسشنامه و ارائه راهبردها براساس تحلیل سوات وابستگی به مکان و هویت مکانی به عنوان سطوحی از دلبستگی به مکانها بر بعد رفتاری فرایند تعامل مردم و فضاهای شهری از طریق خلق بازخوردهای رفتارهایی و تمایل به انتخاب مکانهای مشابه تاثیر خواهد داشت. در طرح پیشنهادی بر آرام سازی مسیر سواره تاکید شده است. به این طریق که عرض مسیر سواره متغییر خواهد بود و در برخی نقاط کاهش داده خواهد شد تا علاوه بر آرام سازی از آن فضا برای پارک حاشیه ای و یا افزایش عرض پیاده رو جهت ایجاد پلازاهای کوچک با قراگیری مبلمان شهری، استفاده گردد.

حس دلبستگی به مکان، بازطراحی، روش تحلیل سوات، خیابان دانشکده کرج