پروانه سلیمانی - کارشناس ارشد مرمت و احیاء بناها و بافت های تاریخی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز

از جمله مشکلات منطقه های تاریخی در ایران، همانا تبدیل روستاهای تاریخی به مقوله شهر و شهرنشینی است؛ که با ایجاد تغییرات حساب شده و بدون در نظر گرفتن محدوده بافت تاریخی، در نقشه های طرح تفضیلی و راهبردی شهر دیده می شود. که در همین راستا شهر اژیه که در مسیر گردشگری ورزنه و اصفهان و در جوار رودخانه زایند هرود قرار دارد، از جمله روستاهایی است که به علت مرکزیت آن در منطقه رویدشت، چند سالی است که به شهر تبدیل گردیده است. به همین جهت بسیاری از آثار تاریخی در هسته تاریخی این شهر به دلیل عدم شناخت ساختار اصلی روستا و همچنین ایجاد شبکه ی جدید در پی احداث معابر و خیابا نها، تخریب و تغییر پیدا کرده است. حال با توجه به اینکه، از میان رفتن هسته اصلی، از اهمیت ویژه ای در شهر تاریخی با خود دارد، پرسش اساسی همانا شناخت نشانه های تاریخی از جمله وجود برج ها و عناصر اصلی مانند خانه های تاریخی، راه ها، مسجد و ... تا چه حد در شناخت هسته تاریخی شهر موثر خواهد بود؟ در این پژوهش با هدف بررسی شناخت هسته اولیه شهر اژیه برای اهالی شهر و همچنین ایجاد جاذبه ها و موقعیت گردشگری در شهر و همچنین ماندگاری آثار تاریخی برای آیندگان با حفظ بافت قدیمی چقدر میتواند به شناخت دوره های تاریخی منجر شود و همچنین به محله های مختلف شهر پرداخته شده که با استفاده از نقشه ها و نشانه های تاریخی همانند برج ها در این محل، شناسایی هسته تاریخی شهر اژیه فراهم می گردد. چش مانداز تحقیق در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی است که با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی و همچنین بررسی نقشه های تاریخی انجام گرفته است. در همین راستا شناخت و جانمایی عناصر اصلی تاریخی در رسیدن به هسته اصلی شهر تاثیرگذار خواهد بود. در این بررسی ها، وجود برج های استوانه ای و مکعبی شکل از خصوصیات تاریخی این شهر بوده که این ویژگی ها در شناخت شهر یا روستاهای تاریخی چنانکه باید دیده نشده است.

اصفهان، اژیه، هسته تاریخی، برج، روستا