آرش مصطفوی - Department of Architecture, QIAU
جمال الدین سهیلی - Department of Architecture, Department of Architecture, QIAU
حافظه پوردهقان - Assistant Professor, Department of Architecture, QIAU

فرم به عنوان خط مقدم مواجهه با محیط بیرونی، نحوه تماس ساختمان با عناصر اقلیمی از جمله تابش خورشیدی را تعریف می کند. بنابراین، مولفه های مختلف فرم نیز بر میزان دریافت فاکتورهای خورشیدی توسط ساختمان اثرگذار بوده و موجب تغییر در عملکرد انرژی ساختمان می گردند. با توجه به وجود دو مولفه بهره حرارت خورشیدی (SHG) و امواج مرئی (Tv) در رابطه با تابش خورشیدی و هم زمانی فعالیت کاربری های اداری با حضور نور روز، عدم توجه هم زمان به این دو مولفه می تواند موجب خروج از شرایط آسایش حرارتی و آسایش بصری نوری گردد. بنابراین ضروری است تا در راستای افزایش بهره وری در کاربری های اداری، رفتار گونه های فرم در برابر تابش خورشیدی بررسی و انواع نامناسب حذف گردند. با هدف دست یابی به فرم شکلی بهینه جهت کاربری های مذکور در شهرهای آتی، این پژوهش قصد دارد تا با بررسی گونه شکلی پر تکرار، به ارزیابی عملکرد انرژی آن بر مبنای ویرایش چهارم مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان بپردازد. این پژوهش با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی انجام شده است. داده های اسنادی مورد نیاز از پایگاه های اطلاعاتی معتبر استخراج شده و پس از مدل سازی با نرم افزار دیزاین بیلدر، خروجی ها مورد توصیف و تحلیل قرار گرفته اند. به عنوان نتیجه، اشکال مستطیل و مربع به ترتیب با فراوانی ۳۸ و ۳۱ درصد، %۶۹ از فرم این بناها را شکل داده اند. گونه پیشنهادی A۲ با نسبت طول به عرض ۲ به ۱ از منظر آسایش حرارتی و آسایش بصری نوری بهینه ترین عملکرد را در برابر حرارت خورشیدی و امواج مرئی دارا می باشد.

Building Form Typology, Thermal Comfort, Visual Comfort, Office Application, Topic ۱۹th., تایپولوژی فرم ساختمان, آسایش حرارتی, آسایش بصری, کاربری اداری, مبحث ۱۹.