محمدعلی هاتفی - دانشیار، گروه اقتصاد و مدیریت انرژی، دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت تهران
عباس خاکسار - دانشیار، گروه مهندسی نفت، دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت آبادان
نوشین جباری - استادیار، گروه اقتصاد و مدیریت انرژی، دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت تهران
علیرضا روستایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مخزن، دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت تهران

هدف از این مطالعه تدوین چارچوبی یکپارچه برای شناسایی و اولویت بندی روشهای بالقوه ازدیاد برداشت نفت (EOR) بر مبنای ارزیابی فنی و تحلیل ریسک در یکی از مخازن نفتی ایران (مخزن آسماری) است . در این راستا، سه مرحله اصلی شامل شبیه سازی مخزن، غربالسازی روشهای EOR و تحلیل ریسک انجام گرفته است . چهار روش EOR از جمله تزریق امتزاجی دی اکسید کربن ، تزریق پلیمر، تزریق نیتروژن و تزریق متناوب گاز و آب (WAG) با ابزار غربالسازی طراحی شده، مورد مطالعه قرار گرفتند. سپس دو روش تزریق امتزاجی دی اکسید کربن و تزریق پلیمر به عنوان روشهای مناسب EOR برای مخزن مورد مطالعه تعیین شدند. به منظور سنجش دقیق تر دو روش مذکور، مخاطراتی که هریک از این دو روش در فرآیند ازدیاد برداشت نفت از مخزن مورد مطالعه دارند، شناسایی و ارزیابی می شوند. در این راستا، از روش دلفی برای شناسایی ریسک های نهایی و از رویکرد تحلیل حالات و آثار خرابی (FMEA) برای ارزیابی و اولویت بندی ریسک ها استفاده می شود. با ارزیابی ریسک هریک از دو روش در ازدیاد برداشت نفت از مخزن مورد مطالعه ، مشخص شد که اجرای روش تزریق پلیمر دارای ریسک کمتری بوده و در مجموع، بهترین روش در ازدیاد برداشت نفت از مخزن موردمطالعه محسوب می شود.

مخازن نفتی ، روشهای ازدیاد برداشت نفت ، تجزیه و تحلیل ریسک ، روش دلفی ، تحلیل حالات و آثار خرابی