علی درمحمدی - دانشگاه علوم پزشکی همدان، دانشکده بهداشت، همدان
پروین سپهر - دانشگاه علوم پزشکی همدان، دانشکده بهداشت، همدان
مجید معتمدزاده - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان، دانشکده بهداشت، همدان

یکی از مهترین و متداولترین مشکلات بهداشت شغلی در محیط های کار، شرایط جوی نامناسب است، به طوری که کار در محیط های گرم جزء یکی از این شرایط نامناسب محسوب می شود و یکی از مشخصه های معمول آن، مواجهه انسان با بارهای حرارتی زیاد ناشی از محیط های گرم می باشد. هدف از این تحقیق بررسی میزان شاخص استرس گرمایی و اجرای اقدام کنترل مهندسی و مدیریتی جهت کاهش استرس گرمایی در میان پرسنل بسته بندی می باشد. مطالعه مورد بررسی از نوع توصیفی-مقطعی است که در ایستگاه کاری پرسنل بسته بندی شرکت لبنی ایلیکا انجام گرفت. در این بررسی ابتدا ارزیابی ریسک اولیه از شرایط کاری کارگران بعمل آمد و سپس جهت اندازه گیری شاخص استرس گرمایی از دستگاه WBGT دیجیتال و برای سنجش سرعت جریان هوا از دوا سنج کاتای نقره اندود با فاکتور 532 و جهت تعیین درصد رطوبت از رطوبت سنج استفاده گردید. میانگین شاخص WBGT محاسبه شده با حد مجاز تماس شغلی مقایسه گردید و لذا جهت کنترل گرما و کاهش بار گرمایی وارده به افراد، هواساز با چیلر در محل مورد نظر نصب گردید و در نهایت پس از نصب هواساز با چیلر، مجددا بررسی شاخص استرس گرمایی انجام شد. میانگین شاخص استرس گرمایی حاصل از اندازه گیری قبل از نصب هواساز با چیلر در دو وضعیت ایستاده و نشسته برابر 27/52 درجه سانتیگراد و 27/35 درجه سانتیگراد شده است که در مقایسه با استاندارد از حد مجاز بیشتر بوده و قابل توجه است که میانگین شاخص WBGT، پس از نصب هواساز با چیلر در وضعیت ایستاده به 25/58 درجه سانتیگراد و د روضعیت نشسته به 25/18 درجه سانتیگراد کاهش یافته است، که میتوان نتیجه گرفت که استفاده از هواساز با چیلر جهت تامین هوای خنک و سرد در سیکل بسته بندی بمنظور کاهش بار گرمایی، موثر بوده است.

استرس گرمایی، شاخص WBGT، گرما، کنترل