کامران مام قادری
جعفر سیدی مقدم
آمینه مامه
مسعود نجاری

سازگاری اجتماعی از مهم ترین شاخص های رشد اجتماعی و سلامت روان می باشد؛ بنابراین توجه به آن در تمامی گروه های سنی حائز اهمیت می باشد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس هوش هیجانی و پرخاشگری انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و جدول کرجسی و مورگان ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه موردمطالعه قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای موردمطالعه از پرسشنامه های سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱)، هوش هیجانی برادبری و گریوز (۲۰۰۴) و پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) استفاده شد. پس از تایید نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف تجزیه وتحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ صورت گرفت و سطح معناداری آزمون ها ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که همبستگی مثبت معنی داری بین هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی و همچنین همبستگی منفی معنی داری بین پرخاشگری و سازگاری اجتماعی وجود داشت (۰/۰۰۱p<). همچنین ۴۲/۱ درصد از واریانس سازگاری اجتماعی توسط هوش هیجانی و درمجموع ۶۰/۸ درصد از واریانس سازگاری اجتماعی توسط هوش هیجانی و پرخاشگری تبیین شد. بر اساس یافته های این پژوهش هوش هیجانی و پرخاشگری می توانند پیش بین مناسبی برای سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی باشند.

هوش هیجانی, پرخاشگری, سازگاری اجتماعی, دانش آموزان ابتدایی.