حسن بهزادی - دانش آموخته دکتری رشته تاریخ اسلام دانشگاه شیراز

تصوف یکی از مهم ترین جریان هایی است که ابتدا در مناطق شرقی ایران و سپس در مناطق همجوار آن مانند سرزمین کرمانرشد کرد.این سرزمین به دلیل ویزگی های خاص خود از جمله داشتن روحیه همزیستی مسالمت آمیز مردمان آن، مورد توجهصوفیان قرار گرفت. به دلیل حمایت گسترده سلاجقه کرمان از این فرقه، پیروان تصوف در این ایالت توانستند آزادانه بهفعالیت پرداخته و اندیشه های خود را بسط دهند. شاید بتوان گفت در سایه همین آزادی عمل و بستر فراهم شده بود کهبعدها در دوره های تیموریان این سرزمین و مردمان آن پذیرای فرقه نعمت اللهیه در این سرزمین شدند. پایه گذاری اینفرقه در کرمان توسط شاه نعمت الله ولی و گسترش اندیشه های وی باعث شد در مدت زمان کوتاهی حتی پادشاهان دکن درصدد توسعه روابط خود با این فرقه برآمده و سپس با مهاجرت برخی از بزرگان این فرقه به سرزمین هند و سکونت در دکن،نوعی از روابط مستحکم بین این فرقه و پادشاهان این سلسله بوجود آید. این روابط نیکو در گسترش مذهب تشیع و زبانفارسی نیز موثر افتاد و برخی از آثار ادبی در این سرزمین به نظم در آمد. این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و با نقد منابع در صدد واکاوی چگونگی قدرت گیری جریان تصوف در ایالت کرمان است و سپس به بررسی نقش و جایگاه فرقه نعمت اللهیه وروابط آنان با پادشاهان دکن می پردازد.

تصوف،فرقه نعمت اللهیه. کرمان. دکن