سهیلا برهمند - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، علوم و تحقیقات اهواز
زهرا راستی تاودانی - کارشناسی ارشد فیزیک، دانشگاه شیراز
خدیجه فردوسی - کارشناسی ارشد ریاضی، پیام نور شیراز
مریم تنگاب جهرمی - کارشناسی زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی جهرم
پریوش زارع - کارشناسی ارشد علوم و معارف قرآن، دانشگاه علوم و معارف

پرخاشگری وسیله ای رفتاری است که فرد به وسیله آن خواستار به دست آوردن هدفی دیگر است و ابدا قصد حمله به دیگران یا اذیت کردنآنها را ندارد. البته در این میان ممکن است لطمه ای نیز به کسی وارد شود. مثلا کودکی بزهکار کیف خانمی را می رباید تا به این وسیله موردتشویق و تایید گروه همسالان قرار گیرد ممکن است پرخاشگری جنبه انتقام گیری نیز داشته باشد. یعنی کودکی که مورد اذیت و آزار قرارگرفته و نتوانسته خشم خود را ابراز کند، اکنون با پرخاشگری به کاهش اضطراب خود می پردازد. در این جا پرخاشگری وسیله ای است کهکودک با توسل به آن می خواهد به هدف خود یعنی کاهش اضطراب دست یابد .آموزش و پرورش جدید صحنه ای از یادگیری های متقابل از همه رسانه ها، افراد و تاثیرات فرهنگی همه جوامع است. خیلی از دانش آموزاناز کوچک ترین وقایع جهان و محیط قبل از معلمان و مدیران خود آگاه می شوند و انتظارات خاصی از آن ها دارند. در چنین شرایطی، تغییرو اصلاح رفتار تابع درک عمیق علل رفتار است. به همین دلیل برای برقراری انضباط و اصلاح رفتار باید معلمان و مدیران اصول رفتار شناسیو برقراری انضباط را درک و نگرش های درست و عالمانه ای نسبت به آن داشته باشند تا در کارهای پرورشی خود موفق باشند.اینجانب زهرا راستی تادوانی در اقدام پژوهی فوق تلاش نموده ام تا از پرخاشگری دانش آموزم جلوگیری کرده و راهکار های آن را دراختیار همکاران گرامی قرار دهم.

پرخاشگری، اضطراب، دانش آموز