جهان در شرف انقلاب فنی دیگری )انقلاب صنعتی چهارم( قرار دارد که شیوه زندگی و کار جوامع و
نیز ارتباط این دو با یکدیگر را از اساس تغییر می دهد. این تحولات کاملا چندبعدی بوده و مفاهیم آن
نیز کاملا جدید و متنوع خواهند بود. انتظار می رود تغییرات شگرفی در تمام صنایع رخ دهد که ظهور
الگوهای جدید کسب و کار، تحول متصدیان و تغییر شکل نظام های تولید، مصرف، حمل و نقل و
تحویل از مشخصه های این تغییرات هستند. تمام تحولات و فناوری های جدید یک ویژگی کلیدی
مشترک دارند؛ آنها قدرت فراگیر دیجیتالیزه شدن و فناوری اطلاعات را اهرم نفوذ خود قرار می دهند.
فناوری های دیجیتال که در بطن خود سخت افزار، نرم افزار و شبکه های رایانه ای دارند، پدیده های
تازه ای نیستند، اما در پی گذار از انقلاب صنعتی سوم، پیچیده تر و یکپارچه تر شده و در نتیجه جوامع و
عرصه های مختلف را دستخوش تغییر و تحول کرده اند. حوزه های اصلی پیشرفت های فناورانه را
می توان در سه بخش فیزیکی، دیجیتال و بیولوژیک خلاصه نمود؛ بخش فیزیکی شامل وسایل نقلیه
خودکار، چاپگر سه بعدی، رباتیک های پیشرفته و مواد جدید است، بخش دیجیتال شامل اینترنت اشیا
)چیزنت(، زنجیره بلوکی، اقتصاد الگوریتمی و اقتصاد شراکتی می شود و بخش بیولوژیک نیز توالی
ژنتیک، زیست شناسی مصنوعی و این قبیل مسائل را دربرمی گیرد.