از نظر تئوریهای اقتصادی و تجارب تاریخی، اقتصادهای باز، غیرمتمرکز و رقابتی عملکرد بهتری
نسبت به سایر نظامهای اقتصادی داشتهاند. به طور کلی، رقابت در تمام ابعاد سبب بهبود عملکرد
اقتصاد و افزایش کارایی آن میشود. رقابت به ویژه در بازارهای صنعتی موجب کاهش قیمتها، ارائه
کالاها با خصوصیتها و کیفیتهای مختلف و بهبود دسترسی مصرفکنندگان به کالاها و خدمات
میگردد. در مجموع رقابتپذیری را میتوان مجموعهای از نهادها، سیاستها و عوامل تعیین کننده
سطح بهرهوری اقتصاد ملی دانست که سطح رونق و شکوفایی اقتصاد ملی را مشخص میکنند.
در حال حاضر شاخص جهانی رقابتپذیری به عنوان ابزاری جامع برای اندازهگیری توان
رقابتپذیری اقتصاد کشورها در سطح بینالمللی مورد استفاده قرار میگیرد. این شاخص به رغم وجود
برخی ابهامات در محاسبه شاخصها و رتبههای رقابتپذیری کشورها، تنها مرجع بینالمللی جهت رتبه
بندی و مقایسه کشورها در این خصوص است.
رتبه کشورها در شاخص رقابتپذیری از طریق محاسبه میانگین وزنی ارکان و زیرشاخصها
مشخص میگردد. این رتبهبندی از این جهت برای کشورها اهمیت دارد که شاخص مذکور، علاوه بر
مشخص نمودن نقاط قوت و ضعف هر کشور در حیطه رقابتپذیری برای سیاستگذاران و فعالان
اقتصادی آن کشور و کشورهای رقیب، به عنوان راهنما برای سرمایهگذاران بینالمللی در انتخاب
مکانهای مناسب برای سرمایهگذاری و همچنین برای بانکها در ارزیابی ریسک موجود در یک کشور،
عمل میکند.