عملیات بازار باز (۱OMO) یکی از مهم ترین ابزارهای سیاست پولی در اقتصادهای توسعه یافته و
بسیاری از اقتصادهای در حال توسعه است که بر اساس آن، بانک مرکزی به تبادل وجوه با بانک ها در
مقابل اوراق خزانه دولتی می پردازد. با توجه به اینکه در این عملیات، نرخ بهره بین بانکی به طور
درون زا و از طریق تعادل بین عرضه و تقاضای ذخایر بین بانکی تعیین می شود، بانک مرکزی از
سازوکار مناسبی برای کنترل پایه پولی، نقدینگی و تورم برخوردار خواهد شد. با وجود اهمیت بسیار
بالا و کاربرد گسترده عملیات بازار باز در سیاست گذاری پولی و نقش اساسی آن در حفظ و کنترل نرخ
تورم، این ابزار تاکنون جایگاهی در سیاست پولی و نظام بانکی ایران نداشته است.