در سالهای اخیر، از یک سو تغییرات اقلیمی، گرمتر شدن کره زمین، اختلال جریان عرضه کالا و خدمات
بهواسطه شیوع ویروس کرونا و پس از آن جنگ میان روسیه و اوکراین، تولید و عرضه مواد غذایی را در
برخی کشورهای جهان بسیار سخت و هزینهبر کرده است. از سوی دیگر، جمعیت جهان نیز روز به روز
افزایش مییابد و پیشبینی شده که تا سال ۲۰۲۵ به ۹ میلیارد نفر برسد. ازاینرو، انتظار میرود تقاضا برای
غذا به دلیل رشد جمعیت در کشورها نیز افزایش یافته و محصولات کشاورزی با افزایش همراه باشد ۱ .
علاوهبراین، در حوزه انرژی نیز افزایش قیمت بواسطه جنگ میان روسیه و اوکراین تشدید شد و این موضوع
برای کشورهای واردکننده انرژی باعث ایجاد بحران هزینههای زندگی و همچنین تکانه قابلتوجهی برای
برخی کسبوکارها در کشورهای مختلف گردید.
در سالهای اخیر ایران نیز از افزایش قیمت مواد غذایی مصون نبوده و این امر موجب افزایش هزینه
زندگی خانوارها و در نتیجه کاهش درآمد واقعی افراد شده است. آنچه مشخص است، در ایران نیز به مانند
سایر کشورها، تاثیر افزایش هزینههای زندگی در میان خانوارها و اقشار مختلف یکسان نیست و به گروههای
درآمدی خاصی بیشتر از سایرین آسیب میزند. از این رو اهمیت واکنشهای سیاستی کشورهای مختلف در
برابر این موضوع برای سیاستگذاران در ایران، با توجه به تعدد و تنوع اقدامات صورت گرفته با هدف ارائه
راهکارهای مناسب جهت مواجهه با افزایش قیمت مواد غذائی و انرژی در کشور بیش از پیش احساس
میشود.