مهرنوش رحمنی - کارشناسی حسابداری دانشگاه پیام نور واحد تاکستان
مهدیه طاهر خانی - کارشناسی کامپیوتر نرم افزار موسسه غیرانتفاعی تاکستان
سحر رحمانی - کارشناسی علوم تربیتی پیام نور تاکستان
فاطمه احمدی - کارشناسی آموزش و پرورش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان

هدف از ارایه این مقاله واکاوی پیوند میان آموزگاران مقطع ابتدایی و هوش سازمانی می باشد که با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی و تحلیلی به نگارش در آمده است. هوش سازمانی به توانایی یک سازمان یا سیستم در ایجاد و تطویر مهارت ها و فرآیندهایی که نیازمندی های جدید را برآورده می کنند، اطلاق می شود. در محیط آموزشی، نقش آموزگاران ابتدایی در پرورش هوش سازمانی دانش آموزان بسیار حائز اهمیت است. آموزگاران با ایجاد فضای آموزشی محور بر همکاری، انعطاف پذیری، خلاقیت و نوآوری، به دانش آموزان کمک می کنند تا مهارت ها و توانایی های لازم برای رشد و پیشرفت در جوامع پویا و پیچیده امروزی را کسب کنند. این ارتباط مستقیم میان آموزگاران ابتدایی و هوش سازمانی دانش آموزان، نه تنها در افزایش کارآیی و عملکرد تحصیلی آن ها تاثیرگذار است، بلکه در پرورش نسلی از افراد خلاق، نوآور و با توانمندی های رهبری نقش بسیار مهمی دارد. ارتقاء هوش سازمانی در مدارس ابتدایی به معنای ایجاد محیط های آموزشی است که از دیدگاه هوش سازمانی، تمرکز بر همکاری، انعطاف پذیری، ارتقاء خلاقیت و نوآوری، و توسعه مهارت های ارتباطی و رهبری دارند. با تاکید بر این مسائل، آموزگاران ابتدایی می توانند به عنوان موجه هایی در تربیت نسلی از فردان خلاق، پویا و آماده به مواجهه با چالش های آینده، نقش اساسی و بسیار موثری داشته باشند‎.‎

آموزگاران ابتدایی، هوش سازمانی، نسل خلاق، دانش آموزان، انعطاف پذیری