آیلین شیدایی - دانش آموخته دکتری شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس،
محسن اسماعیلی - دانش آموخته دکتری شهرسازی، دانشکده شهرسازی، دانشگاه تهران،

در دهه های گذشته به ویژه در قرن بیستم ، توسعه مداوم تکنولوژی و تمایل به حرکت سریع تر منجر به ایجاد ترافیک اتومبیل در شهرها شده است و در این میان تمرکز فعالیت های عمرانی عمدتا بر جنبه های مربوط به ظرفیت بیشتر جاده، طراحی مسیرهای سرعت بالا در شهر یا ارائه ارتباطات مناسب برای مسیرهای خودرو محور بوده است . در دهه های اخیر به ویژه در سده بیست و یکم و به منظور کاهش زیانهای زیست محیطی و اجتماعی سواره مداری در شهرها، استراتژی حمل و نقل هوشمند به دنبال کاهش مقیاس و اثرات تسلط اتوموبیل بر فضای شهری با استفاده از ابزار فناوری و تکنولوژی شکل گرفته است ؛ ایدهای برای تحقق بخشیدن به این هدف، تمرکز بر خواسته های شهروندان برای ایجاد فضاهای شهری عمومی که برای عابرین پیاده در دسترس باشد. در این راستا این مقاله می کوشد با هدف توصیف و ترکیب مطالعات، ادبیات نظری و تجربیات جهانی موجود و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی ، عوامل فضایی تاثیر گذار بر پیاده مداری با استفاده از تکنولوژی های رایج در حمل و نقل هوشمند با تاکید بر پیادهمداری هوشمند (IPMS) را معرفی نماید. یافته های پژوهش نشان می دهد که سیستم حرکت پیاده هوشمند با تمرکز بر تکنولوژی های موجود و فن آوری های نوین اطلاعاتی ، نمایانگر روش کاملا جدیدی برای تفکر در حوزه شهرهای هوشمند است و با کسب اطلاعات دقیق از مبدا و مقصد، تراکم جریانهای حرکت ، جهت حرکت و دیگر مشخصات حرکت پیاده، برنامه ریزان و مقامات محلی را قادر به تمرکز بر توسعه شهرهای پایدار و پیاده مدار می نماید.

پیاده مداری ، شهر هوشمند، پیاده مداری هوشمند، حمل و نقل هوشمند.