مریم عنایتی شبکلایی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساری- دکتری روانشناسی تربیتی
مائده عنایتی شبکلایی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن- کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی
فاطمه قاسمی دادوکلایی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساری- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی عوامل موثر بر ایجاد ارتباط سازندهی متقابل می باشد. ازدواج، این پیچیده-ترین شکل روابط انسانی، بدون ارتباط اثربخش نمی تواند شکوفا شود. زندگی اغلب زوج هایی که امیدوارندازدواجی موفق داشته باشند به دلیل فقدان مهارت های ارتباطی لازم، به یک رابطه موازی بدون صمیمیت می انجامد.هنگامیکه ارتباط متوقف میشود انرژی عشق به آزردگی و خشم تبدیل می شود و درنتیجه، درگیری هایفراوان طعنه های خجل کننده، تحقیر، انتقادها و سرزنش های مکرر، تهدید، باج دهی برای کنترل یکدیگر، عدمعلایق جنسی و یا پناه بردن به سکوتی یخزده را منجر می شود.الگوی ارتباطی سازنده در پرتو رفتارهای مهرآمیز از قبیل گوش کردن به یکدیگر، حمایت کردن، تشویق،احترام، اعتماد، پذیرش و گفتگوی موثر به وجود می آید. در الگوی ارتباطی سالم و سازنده، هرکدام از زوجینسعی می کنند در مورد مشکل ارتباطی خود بحث و گفتگو کنند، احساساتشان را نسبت به هم ابراز کنند ودرک متقابل داشته باشند. هنگامیکه ارتباطی بیپرده، واضح و بااحساس روی میدهد رابطه تقویت می گردد؛اما زمانی که به صورت تدافعی، پرخاشگرانه و نامور برقرار می شود، رابطه ضعیف می شود و عشق می میرد.

ارتباط سازنده، زوجین ، عوامل