کمال الدین طباطبائی - دانشگاه فرهنگیان (پردیس رسول اکرم ص اهواز)، تهران، ایران- استادیار، گروه آموزش معارف اسلامی، رشته تاریخ.

آموزش و تدریس تاریخ در دانشگاه های کشور که به روش سنتی و شیوه سخنرانی صورت می گیرد با چالش هایمتعددی مواجه است. دو رویکرد در تدریس تاریخ وجود دارد: رویکرد محتوا بنیاد که در آن تدریس تاریخ به شیوهسنتی است و دیگری رویکرد مهارت بنیاد که برآموزش مهارت ها تاکید می ورزد. مقاله حاضر تجربه حاصل ازآموزش تاریخ در دانشگاه فرهنگیان با تمرکز بر درس تاریخ انقلاب اسلامی ایران است به طوری که این درس بهصورت کاربردی در زندگی دانشجویان تاثیر گذار باشد. در این پژوهش از روش «یادگیری مشارکتی» استفاده شده است. این روش دارای چند مرحله است: گروه بندی دانشجویان، برنامه ریزی (برنامه های اجباری و اختیاری)، نقد وبررسی و ارزشیابی فعالیت ها، چگونگی اجرای برنامه ها در این روش دانشجویان پیرامون درس ارائه شده، سوالاتی رامطرح می کنند و اعضای گروه می بایست بدان سوالات پاسخ دهند. سپس توضیحات اضافی و تکمیلی استاد یادداشتمی گردد تا به پاورپوینت اضافه شود.از جمله نقاط قوت این روش: از توان فکری و خلاقیت دانشجویان استفاده یزیادی گردید. دیگر آنکه با بیان و بررسی رابطه علی و معلولی بین رویدادهای تاریخی، و ارائه مستندات تاریخی،موضوعات تاریخی برای دانشجویان ملموس و خوشایند شد.

شیوه سنتی تدریس، روش یادگیری مشارکتی، درس انقلاب اسلامی