رضوان باغبانی - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

روایت زمان، یکی از مباحث مهم در علم روایت ­شناسی است. ژرار ژنت بزرگترین نظریه­پرداز مبحث زمان در روایت، جامع­ترین بحث را در این خصوص مطرح کرده است. وی مسیر گردش داستان از زمان تقویمی به زمان روایی را در سه مقوله «نظم»، «تداوم» و «بسامد» بررسی کرده است. پژوهش حاضر درصدد است تا به شیوه توصیفی تحلیلی مولفه­های زمان روایی را در داستان زکریا (ع) در قرآن بررسی کند و چگونگی کاربرد عنصر زمان در این داستان را تبیین نماید. نتایج پژوهش نشان می­دهد که در مولفه نظم، پیشواززمانی و بازگشت­زمانی در داستان زکریا (ع) بسیار به ­کار رفته­اند؛ اما پیشواززمانی نسبت به بازگشت­زمانی، بیشترین میزان را به خود اختصاص داده است و در درجه اول قرار دارد. در مولفه تداوم نیز، گفتگو، خلاصه و حذف در داستان نمود بیشتری دارد و بسامد غالب در داستان، از نوع مکرر است.

قرآن, زکریا (ع), زمان, نظم, تداوم, بسامد, روایت شناختی