مریم پرستار - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
علی اکبر مرآتی - پژوهشکده مواد و فناوری پیشرفته نساجی (ATMT)، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
سیدمحمدامین حرمشاهی - گروه مهندسی بافت و پزشکی بازساختی، دانشکده فناوری های پیشرفته پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران

هدف اصلی این مطالعه تولید یک لایه نانولیفی کامپوزیتی الکتروریسی شده از پلی کاپرولاکتون/کیتوسان/رزماری است. ابتدا نسبت های مختلف پلی کاپرولاکتون:کیتوسان الکتروریسی شدند و تصویرهای به دست آمده از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان می دهد که نانوالیاف به نسبت پلی کاپرولاکتون/کیتوسان ۴۰:۶۰ دارای قطر متوسط۱۳۰ نانومتر هستند. پس از آن عصاره رزماری با مقادیر مختلف ۵ تا۳۰ درصد وزنی به محلول الکتروریسی اضافه شد و نانوالیاف مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج، قطر نانوالیاف با افزایش درصد رزماری از ۱۳۰ نانومتر به ۲۰۹ نانومتر افزایش می یابد. همچنین افزایش رزماری در نانوالیاف به دلیل وجود گروه های هیدروکسیل باعث افزایش آبدوستی لایه های نانوالیاف شد. به طوری که لایه حاوی ۳۰ درصد رزماری تا ۵ برابر وزن خود آب جذب می کند. نتایج نشان داد که رهایش رزماری از قانون فیک پیروی می کند. همچنین زیست سازگاری لایه نشان داد که بیش از ۸۰ درصد سلول ها پس از هفت روز زنده می مانند.

لایه نانوالیاف، الکتروریسی، کیتوسان، عصاره گیاهی، پانسمان زخم