کوثر آزمایش بهدانی - دانشجوی کارشناسی پیوسته روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، گیلان، ایران

هدف: سرطان سینه شایع ترین سرطان در بین زنان است. ابتلا به این سرطان تجربه ای است که با استرس روحی شدید همراه است. بنابراین، وقتی از بیماری خود مطلع می شوند، سطوح بالایی از ناامیدی و ضعف را در سازگاری با آن در زندگی شخصی و خانوادگی خود تجربه می کنند. مانند هر نوع سرطان دیگری، جنبه های مختلف سلامت روان از جمله روابط زناشویی را به خطر می اندازد. تشخیص سرطان سینه یک بحران در زندگی زنان است. مدیریت موفق بیماران مبتلا به سرطان سینه در غلبه بیماری نیازمند درک جامع و کامل از تجارب آنها است، تا گامی در جهت بهبود وضعیت آنها برداشته شود. هدف از این پژوهش پیش بینی کیفیت زندگی زناشویی براساس صمیمت در زنان مبتلا به سرطان سینه است.روش کار: در این مطالعه مروری سیستماتیک و متاآنالیز، کلیه مقالات کارآزمایی بالینی از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۳ (۱۳۸۰-۱۴۰۲) که در ایران انجام و در پایگاه های اطلاعاتی بین المللی، Since Direct، Scopus،Pub ، med Googelscholrar، و پایگاه های اطلاعاتی ملی medex، Iran doc، Mag iran، SID، Cochrane وجود دارد، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: بعد از تشخیص سرطان سینه، جنبه های مختلف زندگی زنان تحت تاثیر قرار می گیرد. یکی از جنبه های اصلی، عملکرد جنسی و روابط زناشویی است که به تدریج کیفیت زندگی زناشویی آنها را بدتر می کند. بسیاری از مطالعات بر عوامل منفی تاثیرگذار بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان متمرکز شده اند، در صورتی که تمرکز مطالعات بجای اینکه روی عوامل کاهش دهنده کیفیت زندگی بیماران سرطانی باشد، باید به سمت این هدف پیش رود که چه عواملی می توانند باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان سینه شود.نتیجه گیری: زنان مبتلا به سرطان سینه که قبل از ابتلا به بیماری اختلاف زناشویی دارند، نسبت به زنان عادی پس از ابتلا با چالش ها و مشکلاتی دو چندان روبه رو هستند که برای غلبه بر بیماری نیازمند حمایت، همراهی و همدلی بیشتر اطرافیان هستند

پیش بینی، کیفیت زندگی جنسی، صمیمت زناشویی، سرطان سینه.