فاطمه حسن زاده - کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی،دانشگاه محقق اردبیلی
علی خالق خواه - استاد گروه علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی

اختلال نقص توجهی – بیش فعالی، یکی از متداول ترین اختلالات دوران کودکی است و می تواند پیامدهای زیان باری در زندگی اجتماعی و فردی مبتلایان داشته باشد؛ لذا درمان آن مورد توجه است که، اغلب هم این اختلال ریشه عصبی - رفتاری داشته است. بسیاری از کودکان مبتلا به این اختلال در طول زندگیشان اثراتی از مهارگسیختگی، تکانشگری، بهم ریختگی، بی توجهی بی ثباتی هیجانی و اختلالات خلقی و اضطراب و درمدسه را تجربه کرده اند و اغلب این اختلال با عملکرد تحصیلی ضعیف، مردود ی و ترک مدرسه همراه بوده است ولی نکته مورد اهمیت این است که شناسایی به موقع و تلاش در جهت تشخیص و درمان آن به شدت در بهبودی و درمان آن حائز اهمیت قرار گرفته است و تاثیر قابل توجهی در عملکرد فردی و اجتماعی دانش آموزان و کاهش نشانه های اختلال داشته. در درمان این اختلال علاوه بر مداخلات دارویی، مداخلات دیگری شامل آموزش مدیریت والدین و مداخله آموزشی موثر و اثر گذار تشخیص داده شده است . معلمان به دلیل ارتباط بیشتری که با دانش آموز دارند باید در تشخیص، به زمینه های دیگر همچون خانواده و سایر معیار های تشخیصی را به دقت در نظر بگیرند چرا که مداخلات هیچ کدام به تنهایی در درمان این اختلال کافی نبوده است. تلاش ما در این مقاله بر آن بوده است که گوشه ای ازتشخیص و کمک به این دانش آموزان و درمان های رایج و مطرح در این اختلال را بیان کنیم.

اختلال نقص توجه-بیش فعالی،اختلالات کودکان،درمان،مدارس ابتدایی