محمد طاها زارع

هدف از این پژوهش مطالعه و بررسی ارتباط میان هوش معنوی و خود انتقادی در دانشجویان داشگاه آزاد اسلامی واحد رشت می باشد. این پژوهش یک طرح توصیفی-همبستگی است. حجم نمونه آن ۱۰۰نفر بوده و که به روش نمونه گیری تصادفی ساده برگزیده شدند. ابزار به کار گرفته شده پرسشنامه هوش معنوی کینگ(۲۰۰۸) و مقیاس سطوح خودانتقادی تامپسون و زوروف(۲۰۰۴) می باشد.یافته های این پژوهش نشان داد که بین هوش معنوی و خودانتقادی ارتباط معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد ضریب همبستگی بین هوش معنوی و و خودانتقادی در سطح معناداری ۰۱/۰ ˂P می باشد. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد افزایش هوش معنوی موجب کاهش سطح خودانتقادی می شود و بین این دو رابطه عکس وجود دارد. نتیجه گیری:با توجه به یافته های این پژوهش، سطوح بالای هوش معنوی موجب کاهش نرخ خودانتقادی در دانشجویان می شود و افراد برای داشتن حس بهتر و کاهیدن از انتقادات مغرضانه نسبت به خود می توانند اصول و اقدامات لازم برای رشد هوش معنوی را به جای آورند.

هوش معنوی،خودانتقادی،دانشجویان