فاطمه سادات آبیاری میبدی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد، یزد، ایران.
مهدی برزگربفرویی - دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران.
دانیال رجبی پورمیبدی - کارشناسی روانشناسیعمومی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی قصه گویی در بهبود مهارت همدلی دانش آموزان دختر ابتدایی انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر شهر میبد در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود. ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابتدا, پرسش نامه همدلی ووزن و همکاران (۲۰۱۵) به عنوان پیش آزمون اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه در برنامه قصه گویی شرکت کردند, اما گروه گواه در لیست انتظار باقی ماندند. بعد از تکمیل جلسات, دو گروه مجددا به ابزار پژوهش به عنوان پس آزمون پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و بهره گیری از نسخه ۲۶ نرم افزار SPSS و در سطح ۰۵/۰ تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد قصه گویی در بهبود همدلی شناختی (۰۱/۰>p و ۸۶/۹=f)، همدلی عاطفی (۰۱/۰>p و ۰۴/۲۳ = f) و همدردی (۰۵/۰>p و ۹۸/۶=f) در دانش آموزان دختر ابتدایی موثر بوده است. این نتایج بر نقش موثر قصه گویی در بهبود مهارت همدلی دانش آموزان دختر ابتدایی تاکید دارد.

قصه گویی، همدلی، دانش آموزان دختر، ابتدایی