همایون هارون رشیدی - استادیار گروه روانشناسی، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی، دزفول، ایران
فهیمه جاهدیان پور - کارشناس ارشد کودکان استثنایی، آموزش و پرورش شهر دزفول، دزفول، ایران
الهام عبده پور سبزقبایی - کارشناس ارشد بالینی، آموزش و پرورش شهر دزفول، دزفول، ایران
نسرین رحمانی - دانشجوی دکتری ادبیات فارسی، آموزش و پرورش شهر دزفول، دزفول، ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله مثبت نگر بر نستوهی مادران کودکان با نارسایی یادگیری ویژه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران کودکان با نارسایی یادگیری ویژه شهر دزفول در سال ۱۴۰۲ بودند. حجم نمونه پژوهش حاضر شامل ۳۰ نفر از این مادران بود که با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به ملاک های ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی دو ماه و نیم در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه نستوهی (کوباسا و همکاران، ۱۹۸۲) بود. داده ها با تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بین گروه های آزمایش و گواه از نظر نستوهی تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر مداخله مثبت نگر باعث افزایش نستوهی مادران کودکان با نارسایی یادگیری ویژه شد (۰۰۱/۰>p). منطبق با یافته های این پژوهش می توان مداخله مثبت نگر را به عنوان یک روش کارا جهت افزایش نستوهی مادران کودکان با نارسایی یادگیری پیشنهاد داد.

اختلال یادگیری، نستوهی، مداخله مثبت نگر.