مهدی خلج معصومی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه،

تئاتر در مقایسه با هنرهای دیگر به جهت این که از هنرهایی مانند نقاشی ، ادبیات، معماری ، موسیقی و... در آن استفاده می شود امکانات زیادی دارد. این فضاها محل مناسبی برای برقراری تعاملات اجتماعی محسوب می شوند و نقش مهمی در ایجاد و ارتقای تعاملات و ارتباط افراد با یکدیگر و زندگی اجتماعی آنها دارند. بادرک چگونگی ارتباط محیط انسان ساخت وروابط اجتماعی میان افراد می توان معماران و طراحان را درجهت طراحی مناسب چنین فضاهایی یاری رساند. به همین سبب در پژوهش حاضر طراحی تئاتر با در نظر گرفتن ارتقا استفاده پذیری مد نظر می باشد. این تحقیق با هدف شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر ارتقای استفاده پذیری در طراحی تئاتر شهر تهیه شده است . پژوهش حاضر از نظر هدف، در رده تحقیقات توصیفی - کاربردی قرار می گیرد . روش تحقیق توصیفی تحلیلی بر پایه پیمایش است و جمع آوری اطلاعات به روش میدانی و کتابخانه ای بوده است . نتایج تحقیق حاکی از آن است که دو مولفه کالبدی و محیطی در ارتقای استفاده پذیری تاثیرگذار است . هم چنین از بین زیر مولفه های کالبدی ، دلبستگی به فضا مهم ترین نقش را در مقایسه با دیگر عوامل در استفاده پذیری تئاتر به عهده دارد . همچنین افزودن فضاهایی مانند محل تجمع برای نشستن و صحبت و بحث باعث حضور بیشتر افراد و ارتقای استفاده پذیری شده است .

تعامل اجتماعی ، ارتباط، استفاده پذیری ، فضا.