محمدرضا اکبریان - عضو هیئت علمی دانشکده معماری دانشگاه سوره، تهران، ایران
پریسا محجوب - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه سوره، تهران، ایران

دیجیتال، رسانه ای مکانیزه شده با قابلیت های نامحدود است که در روند پیشروی جهان به سوی فرهنگ دیجیتالی ، هنر را نیز تحت تاثیر قرار داده است . معماری دیجیتال جنبشی در عرصه معماری است تا با ارتباط معماری و علوم دیجیتال زمینه ای برای خلق و نوآوری بیشتر فراهم آورد. معمار در فضای دیجیتال از قید و بند های طراحی فضای معماری با روش های رایج گذشته و کندی کار با ابزار های ترسیمی قبلی در عصر کنونی ، رها گشته و جزئیات تصور شده یک طرح را پیشاپیش به تصویر می کشد. این پژوهش در پی آن است که با استفاده از روش تحقیق تلفیقی (کمی و کیفی ) و بر اساس مطالعات کتابخانه ای و نتایج حاصل از پرسشنامه ، به معیارهای رسیدن به معماری دیجیتال دست یابد تا با کمک آن ها بتوان مدلی کارا برای آنالیز هر بنا با مولفه های معماری دیجیتال ارائه نمود. بر آن اساس این امکان مهیا شود که با معرفی شاخصه های هر بنای دلخواه بتوان میزان توجه به معماری دیجیتال در آن بنا را مورد بررسی قرار داد.

معماری دیجیتال، آنالیز بنا، علوم دیجیتالی ، خلق و نوآوری