سهیلا عبدی دره گرگی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
فریبا البرزی - دانشیار، گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.

سرزندگی واژه ای است که در زندگی انسانها نقش بسیار مهمی دارد زیرا انسان موجودی اجتماعی است که از تقابل با انسانهای دیگر می تواند آموزههای زیادی یاد بگیرد و از محیطی که در آن زندگی می کند بازخوردهای منحصربه فردی را دریافت کند که کمیت و کیفیت زندگی اش را دربرگیرد. از آنجا که انسانها درکودکی شخصیت شان شکل می گیرد باید به جنبه های گوناگونی از زندگی کودکان اهمیت داد در حالی که اهمیت نشاط و سرزندگی در رشد و خلاقیت و آینده آنان برکسی پوشیده نیست . هدف اصلی این تحقیق بررسی معیارهای تاثیرگذار در ارتقای سرزندگی فضاهای زندگی کودکان بی سرپرست است و مبتنی بر مطالعات اسنادی و پیمایشی می باشد که می توان آنها را در دو دسته دیدگاه ذهنی و دیدگاه عینی تقسیم نمود. فرضیه ها بیان می دارند که ؛ کاربرد مناسب رنگ و نور در طراحی معماری فضاهای مختص کودکان سبب ارتقای کیفیت محیط و ایجاد سرزندگی ، خلاقیت و به چالش کشیدن ذهن کودک می شوند و تعامل معماری با طبیعت در فضاهای مختص کودکان سبب ایجاد سرزندگی در آنان می شود. روش تحقیق این پژوهش ، روش کمی می باشد که از طریق پرسش نامه اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شدهاند. نتایج به دست آمده از پرسش نامه ، در نرم افزار ۲۰۲۰ Spss مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که ایجاد آسایش و ایمنی محیط ، استفاده از طبیعت ، نورمناسب و کافی ، رنگ های شاد و گرم، دید و منظر مناسب ، درصورت اجرایی شدن می توانند محیطی سرزنده برای کودکان بی سرپرست فراهم آورند. طبق بررسی های صورتگرفته در این پژوهش ، می توان نتیجه گرفت ؛ عوامل ذکرشده در خلق فضایی با ویژگی های خاص مکان و ادراکات حسی ، نقش موثری در تجربه فضایی ایفا می کنند.

معماری ، فضا، محیط ، کودکان بی سرپرست .