مهدی حامدسقایان - دانشیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس
علی اصغر فهیمی فر - دانشیار و عضو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس
رضا عباسی - دانشجوی دکتری پژوهش هنر دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس

مقاله حاضر بر آن است تا بر اساس رویکرد فلسفی پدیدارشناسی مبتنی بر آرای فلسفی مرلوپونتی، ارتباطاین مفاهیم با فرایندهای تمرینی فضاساز/بدنمند در تئاترهای بدن محور را بررسی کرده و مبنای مفهومیجدیدی را برای اکتشاف بنیانهای موجود بین مفاهیم فلسفی و شیوهی مواجهه با فضای پدیداری درفرایندهای تمرینی تئاتر ارائه کند. ازاینرو هدف این مقاله مطالعه مفهوم فضا و ساحت فلسفی پدیداری فضاو پیوند این مفاهیم با کنشهای بدنمند بازیگراجراگران و نحوه مواجه آنها با فضای پدیداری در فرایندهایتمرینی فضاساز تحت تاثیر پارادایمهای فلسفی مرلوپونتی است.این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با بهرهگیری از منابع کتابخانهای و اینترنتی، چگونگی مواجه بدنمنداجراگران با فضای پدیداری در فرایند تمرین ارائه دهد. همچنین به این سوالات پاسخ داده میشود که درفرایندهای تمرینی فضاساز/بدنمند چه نسبتی بین مواجه با فضای پدیداری و آموزش تمرینهای فضایی، بامولفه های پدیدارشناختی مرلوپونتی قابل مشاهده است؟نتیجهی بهدستآمده نمایانگر جایگاه ویژهی بدنمندی و درهمتنیدگی بدنی اجراگران برای کشف و درکو مواجه با فضای پدیداری مبتنی بر ترمهای فلسفی مرلوپونتی در فرایند تمرین تئاترهای بدن محور داردرسیدن به این مبنای نظری/عملی به«بازیگر-اجراگران »اجازه میدهد تا بهطور ماهرانه نحوه کار واقعی خوددر فضا/محیط تمرین/اجرا را تنظیم کنند و به این آگاهی بدنمند و ادراک حسی/عاطفی برسند که چگونهمیتوانند در فرآیندهای آموزش وپرورش بازیگری به درکی بدنمند از فضا مبتنی بر آرای فلسفی دست پیداکنند. تعامل بین بدن بازیگراجراگران با فضای عمومی، فضای شخصی، فضای محدود، فضای تعاملی ازمهمترین مباحثی است که این مقاله بدان خواهد پرداخت

پدیدارشناسی ۵ ، پدیدارشناسی تئاتر ۶ ، مرلوپونتی ۷ ، فضای پدیداری ۸ ، تمرین بدنمند ۹ ،تمرینهای فضایی