محمدسروش حمیدیان - گروه تخصصی عمران، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران
محمدرضا حمیدیان - گروه تخصصی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران

محصور کردن بتن یک تکنیک ساختمانی است که برای تقویت عناصر بتنی مانند ستونها و تیرها استفاده می شود. در این روش با اعمال آرماتورهای خارجی مانند بند فولادی یا حلقه ، انبساط جانبی بتن محدود می شود. این روش به طور قابل توجهی عملکرد و بازده بتن را تحت بارهای فشاری بالا افزایش می دهد. استفاده از بتن محصورشده مزایای متعددی از جمله افزایش ظرفیت باربری ، جذب انرژی بهتر و کنترل کارآمدتر ترک به ویژه در مناطق زلزله خیز و سازههایی که در معرض نیروهای دینامیکی هستند را ارائه می دهد. اثربخشی بتن محصورشده به عوامل مختلفی از جمله نوع و آرایش آرماتورها، مقاومت بتن و پارامترهای محصورکننده بستگی دارد. به طور کلی ، بتن محصور شده نقش حیاتی در افزایش دوام، ایمنی و انعطافپذیری سازهها ایفا می کند و آنها را قادر می سازد تا در شرایط چالش برانگیز مقاومت کنند. با استفاده از این تکنیک ، مهندسان می توانند اطمینان حاصل کنند که عناصر بتنی دارای استحکام و یکپارچگی لازم برای پاسخگویی به خواسته های پروژههای مختلف ساختمانی هستند.

بتن محصورشده، ساخت وساز پایدار، بهرهوری اقتصادی ، سازههای انعطافپذیر، حفظ منابع طبیعی