مینا ابراهیمی راد - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
افسون مهدوی - دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلام ی واحد کرمان

شهرها مکانی برای پیشبرد خلاقیت و توسعه به حساب می آیند. محدوده فرهنگی شهرها تجلی گاه ابعاد گوناگون مردمانی است که هویت فرهنگی بالاخص فرهنگ ایرانی - اسلامی آن را به ثبت رسانده اند. در شهرهای سنتی ، نواحی مسکونی به محله های مختلف تقسیم می شدند و افراد با علاقه مشابه در محله های خود برای تامین راحتی ، حمایت و امنیت بیشتر گرد هم می آمدند. در دوران معاصر، با رواج یافتن اقدامات شهرسازی جدید، محلات تازه تاسیس شهری با بی توجهی به ماهیت محلات سنتی و تسلط ماشین بر انسان، مفهومی کاملا غریب و بی معنا پیدا کرده اند و تنها در حد یک واحد تقسیمات شهری به کار گرفته می شوند. از طرفی با توجه به این که محلات شهرهای اسلامی ، روزگاری محل تبلور پویایی اجتماعی و اقتصادی در حیات شهری بوده اند و اکنون به سبب عدم معاصرسازی کالبد و فعالیت های موجود، با آسیب های متعددی روبرو شده اند، نیاز به بازآفرینی مفهوم محله امری ضروری تلقی می گردد. به همین دلیل به کارگیری اندیشه های شهر ایرانی - اسلامی به عنوان نماد شهرسازی بومی از یک سو و اصول بازآفرینی شهری از سویی دیگر می تواند همبستگی محله ای گذشته را به محلات امروزی بازگردانده و در عین حال پاسخگوی نیازهای کنونی ساکنین باشد. روش پژوهشی ، تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و میدانی می باشد. با توجه به تحلیل های صورت گرفته معیارهای بازآفرینی فرهنگی در قالب چارچوب هویت و فرهنگ ایرانی - اسلامی برای محله پامنار شهر کرمان ارائه شده است . نتایج نشان م ی دهد که ، باوجود مخالفت ها و پیامدهای غیرمنتظره، راهکارهایی نظیر رونق اقتصاد فرهنگی ، افزایش تسهیلات بازآفرینی در این راستا موثر بوده اند ولیکن شهرسازی ایرانی - اسلامی جایگاه موثری در این طرح ها ندارد.

بازآفرینی ، فرهنگ ، شهرسازی ، ایرانی - اسلامی ، کرمان