مهسا رهبر - دانشجوی مهندسی شهرسازی دانشگاه سلمان فارسی کازرون
قاسم داوودی - دکترای تخصصی شهرسازی ((PHD

مقاله حاضر به بررسی فرایند بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری با تاکید بر ابعاد اجتماعی و فرهنگی پرداخته است . و از طرح مباحث نظری درباره عوامل موثر بر شکل گیری و تشدید وضعیت بافت های فرسوده، شیوه های مداخله مطرح گشته است . روش انجام پژوهشی که مبنای تحریر این مقاله است ، به صورت میدانی -کیفی است . و ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق شامل مشاهده، مصاحبه و عکس می باشد. ساماندهی در حوزه شهری تعریفی نزدیک با واژه توسعه دارد.این واژه دارای معانی مختلفی می باشد. تصمیم و تعیین بهترین تکنیک ها برای اجرای یک شیوه جدید، یا فعالیتی که باعث می شود منطقه ای سودبخش یا مفید گردد، از معانی آن می باشد. اصطلاح ساماندهی در سال های اخیر بیشتر درصنف معماران ،شهرسازان و برنامه ریزان شهری رایج شده است و غالبا تغییر کالبدی (فیزیکی ) مدنظر بوده است .ساماندهی درخصوص فضای شهری شکل گرفته ای به کار می رود که نارسایی های کارکردی و کالبدی دارد و لذا با قبول کلیت وضع موجود ، به راه حل های اصلاحی و سازماندهی محیط کنونی می پردازد. نواحی مرکزی شهری ، بنابر سرشت خود با انواع عوارض و مشکلات شهری روبه رو هستند.واز این رو معضل آنها موضوعی چندوجهی و چندبعدی است که در هر مورد خاص به شکلی بروز پیدا می کند، به همین دلیل برای حل مشکلات آنها معمولا اقدامات و برنامه های گوناگون مطرح می شود که هر یک بر جنبه ای خاص تاکید می کند. رواج اصطلاحاتی همچون نوسازی ، بازسازی ،بهسازی ،حفاظت و مرمت و... بیانگر پیچیدگی و تنوع در مضمون ساماندهی مرکزی شهر است .

بهسازی، نوسازی بافت فرسوده، بازسازی، فضای کالبدی